28 Şubat 2009 Cumartesi

öss | öss

son haftalarda niye böyle dedikoducu, niye böyle fesat, niye böyle paranoyak oldun?
a. okuldaki uyuşuk paçayı kaptırmışlığından kurtulmak için bir fırsat yakaladın, şimdi de seni yerçekiminden kurtaracak ivmeyi kaybetmemek için ruh halini korumaya çalışıyorsun.
b. kurumda ve şahıslarda nihayet bir hareketlenme oldu ama bunun kısa sürede yatışacağını ve uyuşukluğun kararlı hal olduğunu seziyorsun, şu aktive halden olabildiğince randıman alabilmek için bilinçsizce gerginlik sürecini uzatmaya çalışıyorsun.
c. okulda kuyruğuna bastılar, işlerine engel olabileceklerini hissettin, (içeri odanın kapısını açmıyorlar, fareyi vermiyorlar,) bir takım hedeflere bir takım kaynaklar yoluyla ulaşmak istiyorsun ve karşına minnet, beklenti, huzursuzluk, arzu ve korku benzeri duygular çıkıyor, bu duygular seni bayağı, aşağılık, küçük ve hesapçı yapmaya yarıyor.
d. bir akademisyene dönüşüyorsun.
["sssssssssssssssssssz" bunu kedi yazdı]

why did you become, in these last weeks, this much of a gossiping, sinister and paranoiac person?
a. you caught an opportunity to emancipate yourself from your numbed captivity at the school, and now, in order to conserve the acceleration that will set you free from gravity, you try to preserve this mood.
b. finally there is action at the institution and amongst the people, but you understand that this motion is temporary, and more resolute phase is numbness. in order to get the most from this active phase you unknowingly try to extend the period of tension.
c. they stepped over your tail at the school, you felt that someone could hinder you at your pursuits, (they just don't open the door of the back-room, they don't give you the mouse,) you want to reach out to some goals, through some sources, and you confront feelings like indebtedness, expectation, uneasiness, will and fear. these feelings make you ordinary, base, and little.
d. you are turning into an academician.
[as a last note from the cat: "sssssssssssssssssssz"]

1 yorum:

krr dedi ki...

ne zaman bir insan grubundan beklentilerin olsa ve karşılanmayacağını anlamaya başlasan daha bir insan oluyorsun araştırmacı, paranoyaklaşıyorsun, kendinden ve herşeyden şüphelenmeye başlıyorsun, hesaplarındaki yanlışlıkları arıyorsun, kapsamlı sorgulamalar, kriz, kurtulma senaryoları, suçlamalar -hem kendine hem başkalarına yönelik-, tatsız noktaları rasyonalize etmek ve daha az rahatsız edici öyküler aline getirmek için yoğun ve engellenemez bir çaba... ve bu seni ölesiye rahatsız ediyor. mükemmel olsan iyiydi ya, n'apıcaksın işte... en iyi taktik mükemmel olmak, ikinci en iyi taktik bir hamlede sıyrılmak. hiç bulaşmazsan onlar da yolunda duramazlar, onlardan bişey istemezsen seni beklentilerinle bağlayamazlar, hesap vermezsin, sorgulamalar rasyonelleşir, herkes yerli yerine oturur.