bir sergi açılışına gittim, herkesin herkesi tanıdığı ve oldukça yüzeysel bir derlemenin buluşmak için bahane edildiği... bir yanım "bundan ibaret işte" diyor, "çalışma asla!" ve herşey keyfin bahanesi olsun. başka bir yanım "çok çalış" diyor, "bu yüzeyselliği kaldıramazsın", son zamanlarda seni tatmin eden tek şey esaslı bir üretim; üretimine ya da tüketimine katıldığın.
i went to an exhibition opening, where everybody knew everybody else, and where a rather shallow collection of works was a pretext of social gathering. one side of mine says: "that's it, never work!"; and another side: "work hard, you can't stand this much of superficiality", and this might be true, the only thing that makes you content, in these days, is a substantial production; to whose production, or consumption you participate.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder