26 Ağustos 2010 Perşembe

acılar bitti çok yaşa yeni acılar

bir iki günlük acılarım sonlandı. yeni girişeceğim kodlama-uygulama çalışması (projemin yeni bir safhası diyelim) için genel çerçeveyi oturttum. belirsizliklerin azaltıldığı ferah bir an. neyi nasıl yapacağım büyük ölçüde belli. ama durup beklemem gerekiyor niyeyse. hemen devam edemiyorum. hem güzel hem de gergin bir aralık. bu ana kadar biraz daha sıkıntılıydım, elim makalelere metinlere varmıyor idi, okuyup ettiklerim üzerinden anlamlı bir noktaya varıp varmayacağım da belli değildi.

sonra ama ne yapacağını çok daha iyi bilmene rağmen işi kenara bırakıp şöyle bir duruyorsun, çünkü bu sefer de insanın eli kod yazmaya varmıyor, çünkü uygulama esnasında önceden öngörülemeyen bir sürü sorun çıkacak. asla pürüzsüz bir süreç olmuyor. yine de başlayıp kaptırınca keyifli bir süreç. sürekli problem çözerek ilerliyorsun. bi de deadline'lar sıkıştırmasa..

Hiç yorum yok: